Bakoenin, Michael - Brief van Bakoenin aan Herzen en Ogareff (1861 - 2)

Uit Anarchief
Naar navigatie springen Naar zoeken springen



Geschreven: 1861

Bron: De Engelstalige MIA-versie

Vertaling: Rick Denkers

HTML: Adrien Verlee, voor het Marxists Internet Archive, oktober 2006

Uit: Correspondance de Michel Bakounine, gepubliceert door Michel Dragmanov, 1896, Parijs, Frankrijk, p. 121-124.



San Francisco, 3 Oktober 1861


Mijn beste vrienden,

Het was mij gelukt om Siberië te ontsnappen en nadat ik een flinke tijd rondgereisd had langs de Amoer en langs de kusten van Tartarie, ben ik doorgereisd naar Japan. Uiteindelijk ben ik in San Francisco terechtgekomen.

Gedurende mijn reis moest ik voortdurend op mijn geld letten, maar uiteindelijk was ik volledig platzak toen ik een genereuze man tegen het lijf liep, die mij bereid was 250 dollar te lenen om de trein naar New York te nemen. Ik zou me in een vreselijke situatie bevonden hebben. En U, mijn vrienden, zijn te ver weg, en in deze stad ken ik niemand. Ik hoop om in New York op 6 November aan te komen. Als ik het goed uitgerekend heb zal deze brief jullie bereiken op de 15e, en dus zal het mogelijk zijn om jullie antwoord te ontvangen voor het einde van deze maand. Ik hoop dat jullie al geld voor mij hebben ontvangen, welke Rusland uit zal moeten. In ieder geval zend u alstublieft 500 dollar naar mij in New York, wat me omgerekend, als ik me niet vergis, 100 pond sterling zal opleveren.

Dat is noodzakelijk om mijn reiskosten te betalen naar Londen. Dan is het voor mij mogelijk om bij jullie te arriveren rondom 10 december. Ik heb nog een ander verzoek aan jullie. Als jullie deze brief ontvangen licht dan mijn broers in ( zij wonen in Tver of in het stadje Priamoukino, in het district van Tver Nicolas, Alexandrovitch Bakoenin) via jullie tussenpersonen in Rusland, dat ik veilig ben aangekomen in San Francisco en dat ik bij jullie zal zijn in het midden van december in Londen. Mijn vrouw zal waarschijnlijk al bij hen zijn op het platteland, en zal zich haasten om zich bij jullie te voegen in Londen, in gezelschap van een van mijn broers, of een ander persoon.

Een ander verzoek. Huur een goed appartement voor me in jullie buurt, en schrijf me in New York opdat ik weet waar ik naar toe moet in Londen. Indien mijn nieuwe verblijf te klein is om ook mijn vrouw te huisvesten, zal ik gaan uitkijken naar een grotere waneer zij arriveert. Mijn adres in New York is: M. Bakoenin, “Howard house”, Low Broadway road Courtland. Stop bij je brief een cheque op mijn naam en de naam van de bank in New York waar ik het kan verzilveren.

Mijn vrienden, mijn hart gaat uit naar jullie, en zodra ik in Londen gearriveerd ben zal ik onmiddellijk aan het werk gaan. Bij jullie zal ik de Slavisch-Poolse zaak dienen, omdat sinds 1846 deze zaak mijn onafgebroken aandacht heeft. Mijn laatste oproep zal zijn de vernietiging van Oostenrijk, de totale vernietiging, maar eerlijk gezegd besef ik dat deze oproep wellicht wat te ambitieus is. Ik ben klaar om dat te doen wat deze zaak dient; ik zal in deze zaak als een trommelaar zijn; constant het ritme aangevend net zolang totdat het een spektakel wordt, en als ik erin slaag om een discussie te laten losbarsten over deze zaak, dan zou ik blij zijn. Omdat onder deze zaak de schoonheid ligt van een vrije Slavische federatie, wat de enige zaak zou moeten zijn voor Rusland, de Oekraïne, en Polen en alle andere Slavische landen.

Ongeduldig wacht ik de dag van morgen af om nieuws of een brief over de toestand in Rusland te ontvangen. Ik moet me nu tevreden stellen met vage roddels die ronddrijven. Ik heb gehoord over nieuwe, bloedige schermutselingen in Polen tussen het volk en het leger; het werd mij verteld dat zelfs in Rusland er een samenzwering was tegen de tsaar en zijn familie.

Ik ben even gepassioneerd over de strijd tussen het Noorden en het Zuiden van de USA. Uiteraard gaat mijn hart uit naar het Noorden. Maar helaas! Het is het Zuiden wat met de meeste kracht, solidariteit en wijsheid optreedt, wat hen waardig maakt voor elke overwinning die zij tot nu toe behalen in elk treffen. Het is waar dat het zuiden zich inmiddels drie jaar heeft voorbereid, terwijl het Noorden gedwongen wordt om te improviseren.

Het verrassende succes van de ondernemingen van de Amerikanen, grotendeels gelukkig; de banaliteit van het welbevinden, waar het hart afwezig is; en de nationale ijdelheid, de totale kinderlijkheid en aanhoudend met zeer weinig kosten; allen de oorzaak te zijn van de decadentie van dit volk, en misschien zal deze koppige strijd hen ten voordeel zijn aangezien het de natieherwinning zijn verloren ziel wellicht hervindt.

Dit zijn mijn eerste indrukken, en het kan heel wel zijn dat ik mijn gedachten verander wanneer ik de zaken wat beter bestudeer. Het enige is, dat ik eigenlijk niet voldoende tijd heb om de dingen goed te bestuderen, ik zal slechts 5 dagen in San Francisco verblijven, en nadat ik in New York aankom zal ik doorreizen naar Boston. Als ik daar aankom dan zal ik naar Cambridge gaan om een oude vriend te bezoeken, professor Agassiz, om aan hem te vragen een paar brieven van aanbeveling te schrijven. Daarna zal ik een paar dagen in Washington verblijven. In dit licht bezien heb ik weinig tijd om me met deze zaak bezig te houden.

Gedurende mijn verblijf hier was ik in staat om een goede deal te sluiten. Wetende met wat voor een enthousiasme La Cloche en l'Etoile Populaire gelezen worden in Siberië, en hoe moeilijk het is om aan deze publicaties te komen is, heb ik een overeenkomst gesloten met drie buitenlandse handelaren. Een Duitser in Sjanghai, een Amerikaan in Japan en een andere Amerikaan die in Nocolaevsk woont, wat gelegen is in het monding van de Amoer. Zij zullen alles afnemen op de voorwaarde dat wij alles zenden vanuit Londen, en daardoor zullen onze geschriften verkocht worden aan de officieren van de Russische marine en aan handelaren in Kiakhta, die ieder jaar talrijk zijn in de wateren van de Amoer en de Stille oceaan. Wij kunnen daardoor tussen de 100 en 300 kranten verkopen, een kleine hoeveelheid vanuit een ondernemings-perspectief gezien, maar aanzienlijk vanuit een politieke gezien.

Helaas, ik moet nu mijn brief eindigen, het is ver voorbij bedtijd mijn vrienden, ik groet jullie. Laat Reichel weten dat ik weer de oude ben, en dat mijn vriendschap voor hem nog standvastig is.

Met vriendelijke groeten,

M.Bakoenin